Psychoterapia pary w nurcie EFT

Psychoterapia pary obejmuje zwykle od 10 do 30 spotkań, czasem też więcej - zgodnie z indywidualnymi ustaleniami z terapeutą, zależnymi od potrzeb i historii pary i jej traum, urazów więzi.

Sesje odbywają się co tydzień i trwają 50 min, pierwsza sesja trwa 75 min. Wraz z postępem terapii sesje można rozrzedzić do spotkań co dwa tygodnie.

Psychoterapia pary jest wskazana w sytuacjach, kiedy para:

• zmaga się z nasilonym konfliktem lub kryzysem
• zazdrością, wrogością, różnicami potrzeb
• dystansem, poczuciem wypalenia
• trudnościami z płodnością
• urazami więzi – zdrada, poczucie opuszczenia, zaniedbania przez partnera/małżonka

Prowadzimy psychoterapię par w podejściu EFT (Terapii Skoncentrowanej na Emocjach) stworzonym przez Sue Jonhson i Leslie Greenberga.

Proces wstępnej diagnozy jest kluczową częścią terapii EFT. Po pierwszym wspólnym spotkaniu pary, odbywają się dwie sesje indywidualne z każdym z partnerów/małżonków. Służą one poznaniu historii związku, kontekstu życia każdego z partnerów/małżonków, negatywnego cyklu pomiędzy nimi powodowanego utratą emocjonalnego podłączenia, ich historii przywiązania i doświadczeń życiowych.
Jednak uzdrawianie związku nie polega tylko na rozpoznaniu i zahamowaniu destrukcyjnych zachowań, to jest pierwszy krok. Kolejnym krokiem jest zbudowanie silniejszej i trwalszej emocjonalnej jedności, co wymaga porzucenia starych pojęć i przyjęcia czynnej, zaangażowanej postawy w związku i wspólnej pracy terapeutycznej.
Psychoterapia pary sprawia, że partnerzy/małżonkowie stają się bardziej dostępni pod względem emocjonalnym, lepiej reagują i mocniej się angażują, a to prowadzi do zacieśnienia więzów, stabilność relacji oraz satysfakcji. Wzrasta też poziom zaufania do partnera/małżonka i do siebie samego.

Cytując Sue Jonhson - psychoterapia pary jest: (…) pomocą partnerom w ujrzeniu swojego związku jako tańca więzi, w rozpoznaniu ich wpływu na siebie nawzajem oraz rozpoczęcia wspólnej pracy w celu ograniczenia negatywnego tańca i niepewności, którą on napędza.
Sue Johnson (str. 154, Attachment Theory in Practice)